काठमाडौं खबर 
माघ २८, २०८० मन्दिर अथवा मन्दिरजस्तै महत्त्वपूर्ण वस्तुको सबैभन्दा माथि चुचुरामा गजुर राखिएको हुन्छ । गजुर वास्तवमा पूर्णकलश हो भन्ने सबैले देखे बुझेकै कुरा हो। तर, पूर्णकलशको मुनितिर थ्याप्चो फर्सीजस्तो देखिने संस्कृतमा आमलक भनिने चक्काको विषयमा भने अधिकांश अनभिज्ञ देखिन्छ ।
यो संरचना नेपाल मण्डल वरपरका मन्दिर, देवघर, सतल र फल्च (पाटी)मा देख्न सकिन्छ। जेवल (मनी)ले आगो तत्वको प्रतिनिधित्व गर्दछ । कलशले पानीको तत्व र घण्टीले हावाको तत्वलाई जनाउँछ। यी तीन ढाँचाहरू यी मौलिक निकायहरूबाट गुजरने अन्तरिक्षबाट ब्रह्माण्डीय ऊर्जा सङ्कलन गर्न प्रयोग गरिन्छ र घण्टीले अन्ततः ऊर्जालाई ब्रह्माण्ड आवृत्तिमा रूपान्तरण गर्छ । जुन आधार वा पृथ्वीमा मन्दिरभित्र शिखर शैलीका मन्दिर मुनि राखिएको देवता/देवीको मूर्तिमा स्थानान्तरण गर्छ।
सुलुत्त परेर माथि चुलिँदै गएका झलक्क हेर्दा शिखरजस्तो देखिने छाना नबनाइकन मन्दिर निर्माण गर्ने कार्यलाई वास्तुकलामा शिखर शैली भन्ने गरिन्छ । यस्ता मन्दिरहरूको शिखर उँभोतिर सानो हुँदै गएको हुन्छ भने आमलक, छत्र र गजुरको प्रयोग गरिएको हुन्छ । बाहिर वरिपरि प्रदक्षिणा पथ बनाइएको हुन्छ भने भित्रपट्टि मूर्ति राखिन्छ । यस शैलीका मन्दिरहरू ब्रह्मा मन्दिर, पाटनको श्रीकृष्णमन्दिर, पाटनको महाबौद्ध मन्दिर, मच्छिन्द्रनाथ मन्दिर, बुङ्गमती, ललितपुर आदि हुन् ।
गजुरको शैली सामान्यतया मन्दिरको आकारका साथै मन्दिर कुन देवतालाई समर्पित छ भनेर निर्धारण गरिन्छ। सामान्यतया वर्ग योजना मन्दिरहरूमा एकल गजुर र आयताकार योजना मन्दिरहरूमा एकभन्दा बढी गजुर हुन्छन् ।